இயற்றியவர்-கலைவாணி ராஜகுமாரன்

ஆனந்தம் பொங்கும் திருநாளாம்
ஆகாயம் மண்ணில் வரும் நாளாம்
சோகங்கள் அகன்றிடுமே
ஊர் போகும் வேளை வந்தே -ஆனந்தம்

ஓடிவந்து உயிர் வாடிநின்ற துயர் இன்னும் தாங்கவோ
மூடிவைத்த விதை மழையைக் கண்டபின்னும் மண்ணில் தூங்குமோ
சொந்த மண்ணை காணாது நொந்து மனம் தான் வாட
எந்த சுகம் தந்தாலும் எனக்கது ஈடாமோ
காதல்வேதனையும் தாங்கக்கூடுமடி
வாழ்தலுக்கு ஊர் வாசம் வேண்டுமடி -ஆனந்தம்

தென்றல் வீச புது ஆண்டு வந்ததென உள்ளம் பொங்குதே
எங்கள் வாசலிலே தேனின் வாசனையை பூக்கள் சிந்துதே
வந்து குளிர் நிலவாகி பின்னிரவில கலைந்தோடும்
அந்த சமா தானம்இனி நிலைத்தோங்கி நாம் வாழ
காதல் தேசம் செழித்தோங்க வேண்டுமடி
கானலாகித் துயர் நீங்க வேண்டுமடி -ஆனந்தம்

இயற்றியவர் - சொர்ணலிங்கம்

புத்தம் புது வசந்தம் மண்ணில்
நித்தம் வந்து பூக்கள் தூவும்
வாழ்வினில் பரவசமே - நாங்கள்
வாழ்வினில் ஒளிபெறவே

கனியும் காலங்கள் கனியும்
கண்ணீரெல்லாம் மறைந்து விடும்
இனியும் ஏனிந்த மயக்கம்
எம் வானில் உதயநிலா
வண்ண வண்ண தாரகைகள்
வந்து வந்து கொஞ்சி நின்று
உயிரை ஊட்டுமே
சின்ன சின்ன பூக்களெல்லாம்
மின்மினி போல் கண்சிமிட்டி
ஊக்கம் அளிக்குமே
ஏம் வாழ்வில் சந்தோசம் தானே நாளும்
ஏம் வாழ்வில் சந்தோசமே - புத்தாடை

மிளிரும் எம்ஈழம் மிளிரும்
ஒற்றுமையாய் உழைத்திடுவோம்
மலரும் ஈழமதில் மலரும்
வானுயர் கோபுரங்கள்
எண்ணி எண்ணி ஏங்கி ஏங்கி
வாழ்ந்து வந்த வாழ்க்கையெல்லாம்
பனிபோல்நீங்குமே
நஞ்சையென்றும் புஞ்சையென்றும்
நாலு வித வேலையென்றும்
ஈழம் செழிக்குமே
எம் வாழ்வில் சந்தோசம் தானே நாளும்

பாடல்: புதுவை இரத்தினதுரை
பல்லவி
கடலம்மா கடலம்மா
கலங்கிடச் செய்தது ஏனம்மா
ஒருசில நொடியில்
கரையினில் முழுதும்
கரைந்திடச் செய்தது ஏனம்மா

அழகிய வாழ்வை எழுதிய கடலே
ஏனடி அழவைத்தாய் - உந்தன்
மடியினிலேறி மகிழ்ந்தவர் தன்னை
காலடி விழவைத்தாய்.

சரணம்
வெள்ளைமணற் கரையினிலே வாழ்வெழுதும் மீனவர்
வீசுகின்ற காற்றினிலே பாய்விரித்துப் போனவர்
கொள்ளையழ கோடுனக்கு கோடியுற வானவர்
கோலமழித் தாடிவிட்டு நீஉறங்கப் போனியோ?

தாயென எம்மைத் தாங்குவாயென்றே
கரைவாழ்ந்தோம் - எங்கள்
தாய்மடி கூடச் சாதருமென்றா
எதிர்பார்த்தோம்.

சின்னமணித் தீவினிலே வந்துஇடி வீழ்ந்தது
சீறிவந்த அலைகளெங்கள் வாழ்வையள்ளிப் போனது
நேற்றுவரை கால்களிலே முத்தமிட்ட அலைகளே
இன்றுநெருப் பாகநின்று சுட்டதென்ன உயிரிலே

வலையதுமில்லை படகதுமில்லை
வாழ்வதும் இல்லையம்மா - கடல்
முலையினில் உண்ட பாலதுமந்த
அலையுடன் போனதம்மா.

ராகம்: கௌரிமனோகரி
வரிகள்: கலைவாணி ராஜகுமாரன்

கண்களால் எழுதிடும் கவிதையே காதலோ
கருத்தினால் இதயங்கள் கலப்பதே காதலோ
பெண்களின் அழகினால் பிறப்பது காதலோ
பிரிந்தபின் நினைவொடு வாழ்வது காதலோ

இரவும் பகலும் உரசும் பொழுதில்
இறங்கியதே மண்ணில் ஈரம்
அந்த மழையின் அழகிடை தெரிந்த விழியால்
ஏறியதே நெஞ்சில் பாரம்

ஜன்னலின் ஓரம் பார்த்திருந்தேன் - என்
ஜன்மங்கள் ஏழும் காத்திருப்பேன் - இரவும்

உள்ளே உலவும் கவிதைபோலே
உள்ளே விழியால் இறங்கிவிட்டான்
முள்ளாய் பூவாய் அவனின் நினைவு
உறுத்தும் இனிக்கும் அது ஏனோ - இரவும்

மலையைத் தழுவும் மேகம் போலே
மனசைத் தழுவி விரைந்துவிட்டான்
வலியாய் சுகமாய் வளரும் போழுது
வருத்தும் இனிக்கும் அது ஏனோ - இரவும்

காதலா இது அஞ்சுகின்றேன்
கைதொட கரைந்தால் என்ன செய்வேன்
நட்பாய் இருந்தால் அதைநான் அறிவேன்
நட்பில் துயரே இல்லையடி - இரவும்

ஏதெனவே ஒரு இலக்கணத்துள்
இருவிழிச் சாரலை அடக்கிவிடு
வேதனை தீர்ந்து போகும் ஆனால்
வேதனை எனக்கு வேண்டுமடி -இரவும்

ராகம்: ஆகிர்பைரவி
வரிகள்;: செழியன்

மழைபெய்த நாளொன்றில் கிளைவிட்டு பிரிகின்ற
ஆழகான இலைபோல தனியாக அழுகின்றதே
தனியாக அழுகின்றதே - மழை

பொல்லாத நிலவொன்று முகங்காட்ட மறுத்திங்கு
பகலாய் எரிகின்றதே பகலாய் எரிகின்றதே
கண்ணீரில் மூழ்கின்ற அதிகாலைச் சூரியன்
குளிரால் உறைகின்றதே- பெரும்
குளிரால் உறைகின்றதே - மழை

மழைவந்து மண்மீதும் பனிவந்து புல் மீதும்
அழகை எழுதட்டுமே - வாழ்வின்
அழகை எழுதட்டுமே
சொல்லாத துயரங்கள் எல்லார்க்கும் உண்டென்ற
உயர்வை சொல்லட்டுமே
உயர்வை சொல்லட்டுமே - மழை

துயரங்கள் போவென்று நிலம்விட்டு நிலம் வந்தும்;
துயராய் வழிகின்றதே - வாழ்வு
துயராய் வழிகின்றதே
பனியாய் உருகும் இவ் துயர் சூழ் வாழ்வை எம்
மனமே வெல்லட்டுமே - உன்
மனமே வெல்லட்டுமே

ராகம்: அமீர்கல்யாணி
வரிகள: சரன்

ஒன்பது நாளும் ஒரு சிறு முத்தமும்
இன்றிராப் பொழுதுடன் முடிந்ததோ?
எந்த நாள் உன் சிறு காந்தள் விரல்களில்
என் முகத் தாமரை மலருமோ - ஒன்பது

இடையிருந்த சிறு கூறை கனவினிலே அதிர்கிறதே
நிலம் பிளந்த நீரூற்றில் பெரும் காற்று சுழல்கிறதே
அடிமடியின் மயிர்க்கால்கள் புயல் கிழம்பிச் சிலிர்க்கிறதே
ஏழு கடல், ஏழு நிறம், ஏழு ஸ்வரம் இசைகிறதே - ஒன்பது

புரிந்திருந்தேன் சிறுபோது பிரிந்திருந்தேன் ஒருபோது
தரிப்பிடங்கள் இல்லாமல் தனிக்காற்றாய் அலைபவள் நான்
பிணைந்திருக்க காற்கூறு, பிரிந்திருக்க அரைக்கூறு
பிற்கூறு முழவதுமே எரிகின்றேன், என் கவியில் - ஒன்பது

கதைகளிலே இருந்ததெல்லாம் வாழ்க்கையிலே மலர்கிறதே
வாழ்க்கையிலே மலர்ந்ததெல்லாம் கற்பனையில் எழுகிறதே
அடிமடியின் மயிர்க்கால்கள் புயல் கிழம்பிச் சிலிர்க்கிறதே
ஏழு கடல், ஏழு நிறம், ஏழு ஸ்வரம் இசைகிறதே -ஒன்பது

ராகம்: ஆபேரி
வரிகள்: சேரன்

எப்படி கடந்து போனாய்
ஒரு சிறு பார்வையும்
திருப்பி தராது - எப்படி

தீரா இரவே மூளா நெருப்பே
தொடர்கையில் படர்கையில்
விரகம் விரிய விரிந்த நாள் எல்லாம்
தெருப் புழதியிலா தூர இருளிலா - எப்படி

எப்படி தொலைந்து போனேன்
என் கனவோடு தீர்ந்த
சிறகுகள் எரிய - எப்படி

சொல் தரும் போதையில் சுழன்றே சுழன்று
அழுகையில் எழுகையில்
மெல்லத் தணிந்தே அணைந்து போவது
காதலின் குரலா கானல் மான்தானா? - எப்படி

ஒரு கணப் பொழுதே தூரம் என்று
இருந்த நாள் எரிந்த நாள்
விரகம் விரிய விரிந்த நாள் எல்லாம்
தெருப் புழதியிலா தூர இருளிலா -எப்படி

ராகம்: சிம்மேந்திரமத்திமம்
வரிகள்: கலைவாணி ராஜகுமாரன்

இசையே உனைப்போல் துணை ஏது
வேறெதற்கும் இதயம் பணியாதே - இசையே

அசையா மலையும் அடங்கா மனமும்
வசம் ஆக்கிடுவாய் ஒலி தேவதையே - இசையே

கானல் நீரோ வாழ்க்கை என்றேன்
காதல் செய் நீ என்னை என்றாய்
ஏனோ எல்லாம் பொய்மை என்றேன்
இசை நான் தூய்மை என்றே சொன்னாய் - இசையே

துயரம் இருளாய் சூழும் வேளை
சுடராய் ஒளிர்வாய் துயர் களைவாய்
தனிமை சிறையில் தவிக்கும் வேளை
தளிராம் குரலால் எனை நீ தொடுவாய் - இசையே

உலகம் இனியேன் பிரிவேன் என்றால்
இசையே எனக்காய் இருப்பாய் என்றாய்
உறவே உணர்வே ஒலியின் அழகே
உனை நான் பிரிந்தால் உயிரைப் பிரிவேன் -இசையே

ராகம்: பாகேஸ்வரி
வரிகள்: சேரன்

வெள்ளி குளிக்கும் மேற்குக் கடலுக்குள்
சந்திர சூரியர் தூங்கப் போனார்
சொல்லத்தெரியாத சோகம் எழுந்தது
சோளகக் காற்றுடன் ஆடி அலைந்தது

வாசலில் ஆடிடும் மாவிலை தோரணம்
வேலியில் காய்கிற வீச்சு வலை
வீசா காற்றில் மேலும் கீழும்
ஓங்கி நடுங்கி அசைகிறது - வெள்ளி

காற்று வெளியிலே காலம்; தந்த
காவியம் ஆயிரம் சொல்லுகிறோம்
மீட்டிய பாடலில் மோகனம் இல்லை
மௌனத்தின் காலடி கேட்டு நின்றோம் - வெள்ளி

நட்சத்திர ஒளி தீபம் ஏற்றிச்
சுடராய் எரியும் ஓர் பின்னிரவு
நூறு செஞ்சூரிய ஒளிக்கரம் தாங்கிப்
புலரும் காலைக்கு வழியாகும் -வெள்ளி

ராகம்: ஹம்ஸானந்தி
வரிகள்: புதுவை இரத்தினதுரை

பொழுதாகில் இருள்மூடி விரியும் - என்றோ
ஒருநாளில் உயிர்யாவும் பிரியும்
அழகான உடல்கூட எரியும் - எமன்
கயிறோடு வரஞானம் புரியும்.
உடல் வாடை வீடு
உனக்கேது கூடு - இது
உயிர் போகும் வரைதானே
விளையாடும் மேடு

எனதென்றும் உனதென்றும் விலைபேசுறாய் - காம
இழையங்கள் எரியூட்ட உலையாகிறாய்.
கனவொன்றில் நெடுநாளாய் விழிமூடுறாய் - உயிர்
கரைகின்ற போதேநீ வழிதேடுறாய்.
அவன்போடும் கோடு
அதிலேறி ஆடு - அட
விதிகீறும் வரைகோடு
எரியாத ஏடு.

உயிர்போகும் வரைநின்று கூத்தாடுறாய் - தெய்வ
உறவின்றி பொய்யாக வேர்த்தாடுறாய்
உலகேழும் உனதன்றா நீபாடுறாய் - உன்
உயிர்கூட உனதில்லை எதைத்தேடுவாய்.
அவன்போடும் கோடு
அதிலேறி ஆடு - அட
விதிகீறும் வரைகோடு
எரியாத ஏடு.

ராகம்: கானடா
வரிகள்: சொர்ணலிங்கம்

மலர்ச் சோலையாய் நீ மாற வேண்டும் - தேன்
வண்டாகி உனைத் தீண்டி சுகம் பெற வேண்டும்
பாடிடும் குயிலாய்நீ பறந்திட வேண்டும் -
நாளும் உன் நாவில் நான் வாழவேண்டும் - மலர்

விடியா இரவாய் நீ இருந்தால்;
முடியா கனவாய் நான் தொடர்வேன்
புலரா பொழுதாய் மாறினால்;
மறையா நிலவாய் நான் வருவேன்
ஓடிடும் மேகமாய் நீ நகர்ந்தால் - அதில்
ஒளிந்திடும் நிலவாய் நான் நான் தொடர்வேன் - மலர்

கார்மேகம் என்றால்; மயிலாவேன்
அதிகாலை கூவும் குயிலாவேன்
காலைப் பனியாய் நீ பொழிந்தால்
தூங்கும் செடியாய் நான் நனைவேன்
கடற்கரை மணலாய் நீ காத்திருந்தால்
மோதிடும் அலையாய் நான் உனைத்தொடுவேன்
என்றும் நான் உன்னோடு கலந்திட வேண்டும்
நீயென்றும் நானென்றும் பிரியாது வேண்டும் -மலர்

ராகம்: பிருந்தாவனி
வரிகள்: செழியன்

வானில் முகிலோடும்; மாம்பூவில் குளிர் வீசும்
நெஞ்சில் நிழலாடும் விழிநீரில் முகம் தோன்றும்
சொல்லாமல் பிரிந்த காலங்கள் தோறும்
யார்மீது யார் கோபம்.

மூங்கில் இலைமீது பனிக்காற்று வந்தாடும்
முகில்கள் மனம்மாறி மழைநீராய் தானாகும்
காலம் இலைமீது அழகாக நிறம் பூசும்
காலம் இலைமீது அழகாக நிறம் பூசும்
வேம்பின் கிளைமேல் கூவும் குயிலோ நின்று துயர்பாடும்
சொல்லாமல் பிரிந்த காலங்கள் தோறும்
யார்மீது யார் கோபம்.

சொல்லா சமயத்தில் விழிநான்கும் இடம் சேரும்
நினைவில் உயிரான கதை கண்ணீர்த் துளியாகும்
புல்லின் விழி நீரும் காற்றோடு கரைந்தோடும்
புல்லின் விழி நீரும் காற்றோடு கரைந்தோடும
தெரியா மனிதர் போலெம் காலகள்; நீண்டு வழிபோகும்
சொல்லாமல் பிரிந்த காலங்கள் தோறும்
யார்மீது யார் கோபம்.

மங்களம்

ராகம்: மத்தியமாவதி
வரிகள்: சொர்ணலிங்கம்

இசையைப்பாட அருளிய இறைவா உமக்கு நன்றி சொன்னோம்
இசையை கேட்டு ரசித்த மாந்தர் உமக்கு நன்றி சொன்னோம்
ஏழு ஸ்வரத்தில் இனிய இசையை உமக்கு எடுத்து வந்தோம்
நாளை இந்த இசையை தேடி வருவீர் நம்புகின்றோம்
இசைக்கு ஏதுஎல்லை - எம்
செவிக்கு சேதி சொல்லும்
வாழ்க தமிழிசை
வாழ்க தமிழ் மொழி

ராகம்: காப்பி
வரிகள்: மைதிலி

மூங்கில்கள் நிழலிடும் முற்றமது -
மோனத்துள் திளைக்குதென் சித்தமது
நேற்றிருந்தோம் அந்த வீட்டினிலே - அதன்
நினைவினில் குழையுதே நெஞ்சமது - மூங்கில்கள்

பார்க்க முடியா பழ நெடு மரத்தை
பாதையை நிறைத்த பசுமை வெளியை
கூட்டினுள் குழைந்த குரலின் வனப்பை
கூதலில் அலைந்த குழந்தைகள் சிரிப்பை
கேட்டிருந்தோம் அந்த வீட்டினிலே
நினைக்கையில் நிறையுதே நெஞ்சமதே - மூங்கில்கள்

காற்றினில் அலைந்த கனவின் ஒளியை
கன்னத்தை நனைத்த கண்ணீர் துளியை
வேதனை விம்மலை நீண்ட நினைவை
வலி மிகுந்தாலும்; வாழ்வின் சுமையை
சுகித்திருந்தோம் அந்த வீட்டினிலே
நினைக்கையில்; நிறையுது நெஞ்சமதே - மூங்கில்கள்

சொந்தங்கள் சேர்ந்து கூடி நகைத்ததை
சொர்க்கமாய் வாழ்வை எண்ணி திளைத்ததை
இன்முகம் கொண்டவர் இதயம் கவர்ந்ததை
இனியவர் பிரிவில் ஏங்கித் தவித்ததை
நேற்றைய நாட்களும் மறந்திடுமோ
நினைவினில் பதிந்தது அழிந்திடுமோ -மூங்கில்கள்

ராகம்: தர்பாரிகானடா
வரிகள்: ஜெயகரன

பனிபோர்த்த பெருவெளி
துயில்கொள்ளும் புல்வெளி
இளவேனில் தளிர்ப்பேன் என்ற
கனவோடு புல்லின் நுனி

முகம் மீது வீசி அறைந்து
உயிர் கொல்லும் கூதல் காற்று
நெஞ்சோடு நினை வுறைந்த
மனக் கதவிலே மோத
பனைவெளி ஊடே புகுந்து
வயல்வெளி வரம்பில் நடந்து
ஊர் வழி செல்லும் பாதை
சுவடோடு தொடரும் மனது

பனி வாரி ஓங்கி எறிந்து
சுழலுதே வட திசைக் காற்று
சன்னதத்தின் பேர் ஓசை
உலைகின்றதே காடு
பாதையோ மறைகின்றதே
பார்வையோ கலைகின்றதே
ஓய்ந்திட்ட காற்றின் பின்னே
பனி மேட்டில் அணிலின் சுவடு

மாறாத காலம் உண்டோ
மாறாத பருவம் உண்டோ
மாறாத நினைவில் மாந்தர்
வாழும் நிலைதான் ஏனோ
பனி நாளில் உதிர்ப்பதேன்
இளவேனில் தளிர்ப்பதேன்
சிறு செடி சொல்லும் வாழ்வை
மானிடாதொடர்ந்துசெல்லு

ராகம்: பந்துவராளி
வரிகள்: சேரன்

நள்ளிரவுச் சூரியனே
நடுப் பகலின் அனல் காற்றே
வெள்ளி விழுந்துதிராத வயல்காடே
வெண் நுரையே துகிலாகும் கடல் நீரே
சொல்ல ஒரு சொல் இல்லையே
சூட ஒரு பூ இல்லையே
மெல்ல எனை தாலாட்ட- மையலிலே தேன்சேர
மென் காற்றை தருவாயா

வெயில் தந்த கடவுளரும் வெளியில் இல்லை
வேப்ப மரக் கிளைகளுக்கு உயிரும் இல்லை
துயர் சுமந்த மேகங்களில் மழையே இல்லை
தூங்காத கண்களுக்கு நீரே எல்லை

பொன்னொச்சி பூத்திருந்தால் காதலாகும்
கொன்றை மரம் பூச் சொரிந்தால் தனிமையாகும்
வேனிலிலே பிரிந்து சென்ற வழியே காணோம்
வேற்று நிலக் காற்றினிலே குரலே கேளோம்

ராகம்: ஹம்ஸநாதம்
வரிகள்: சேரன்

பனிப்பாலையே ஒரு பெரும்பொழுது எழுகின்றதே
நினைக்காமலே பழையதுயர் புழுவாய் நெழிகின்றதே

இரவு கடலாய் பெருகிப் புரளும் நாள்- இது
ஒளியும் நிலவும் திசைகெட மறையும் நாடு இது
எல்லைப் புறத்து அருவியும் உறையும்
ஏக்கமும் தனிமையும் அலையாய் உயரும் - பனிப்பாலையிலே

சொல்லச் சொல்ல சோகம் பெருகும்
சொல்லாது இருந்த கண்கள் எரியும்
பனியின் பாதையில் பாதம் படியும்
பாடல் பிறந்து குளிரில் நடுங்கும் - பனிப்பாலையிலே

நிலத்தில் வீழ்வது பனியா பூவா
இரவின் கனவில் ஒளியா சிரிப்பா
தொலைவில் தெரிவது விடிவா வெளியா
ஒலிப்பதுவிடுதலைக்குயிலின்குரலா

ராகம்: திலங்
வரிகள்: செழியன்

துப்பிவிட்டுப் போனதே ஏஏஏஏஏ காற்று
துப்பிவிட்டுப் போனதே ஏஏஏ காற்று
மங்கி மறையவில்லை பகலவன் பேரொளி
பொங்கியெழுந்து மண்ணில் பிறந்த மாமனிதர்கள்
மனதினில் மின்னலெனப் பாய்ந்து பாய்ந்து
துப்பி விட்டுப் போனதே காற்று

ஓ என்று அழுத மழை ய்ய்ய்
ஓ என்று அழுத மழை
காற்று வரத் திறந்து வைத்த
யன்னல் வழி பாய்ந்து
கவிதைகளைக் கொன்றதே.
கவிதைகளைக் கொன்றதே...

இலைகளும் இரவிரவாய் அழுதன.
நிலமும்; சாட்சி...
நீளுதே கொலைஞரின் ஆட்சி

காய்ந்து கடுக்கின்ற வெய்யில் வழி மறிக்க
அண்டம் அதிர முகில் சண்டமாதுரம் செய்ய
பாட்ட மழை நனைந் தாற்றின் கரை நெடு நடந்து
அழுதும் தீராப் பெரும் துயர் கொண்டு
இறுகத் தழுவி ஓலக் கடலில் மூழ்கி எழ...
இறுகத் தழுவி ஓலக் கடலில் மூழ்கி எழ
நீரைக் கிழித்து நீல வானைப் பிளந்துண்மை
தாங்கி எழுகின்றதே காலை.

ராகம்: காப்பி
வரிகள்: சொர்ணலிங்கம்

மாலையில் சாலையோரம் யாருமே இல்லாநேரம்
தேடி நீ வந்ததும் ஏனோ
காவியக் கண்ணன் போலே லீலைகள் செய்தே நீயும்
மாயமாய் சென்றது ஏனோ?

கவலையில்லாமல் சாலையில் சோலையில்
தினம் தினம் ஆடிவந்தேன்
கண்டது நாள் முதல் என்மன வானில்
கலவரம் தோன்றியதே
ஊணை மறந்தேன் உறக்கம் தொலைத்தேன்
அவனைத் தேடுதென் மனமே
ஆறுதல் கூறி ஓய்ந்தது நெஞ்சம்
அவனே என் பாதி
இது கனவில் நடந்ததா இல்லை நனவில் நடந்ததா
தவிக்கிறேன் விடையறியாது

மாலையில்

காலைப் பனியும் கதிரவன் காண
மாயமாய் மறைந்திடுமே
நாளை மீண்டும் வானம் பார்த்தே
பனியும் உறங்கிடுமே
நாளை அவனே தேடி வருவான்
என்றே ஏங்குதென் மனமே
ஆசைத் தீயை மூட்டிச் சென்றவன்
அணைப்பான் எனை அணைப்பான்
கொடும் பாலை நிலத்திலே தலை சாயும் பயிர்போலே
வாடுது என் மனம்வீணே

மாலையில்

ராகம்: கல்யாணி
வரிகள்: ஜெயக்குமார்

என்னதான் உனக்குச் சொந்தம் மனிதா
எந்த வழி வந்தது பந்தம்
அன்னைதான் அழைத்து வந்தாள் - உன்னை
மணமகளோ தன்னது என்றாள் - என்னதான்

ஆயிரம் கோயில் கட்டி ஆண்டவனைத் தேடுகிறாய்
மேடையில் ஏறி உனக்கே மாலைகள் சூட்டுகிறாய்
பொன்னுக்கும் ஆசை புகழுக்கும் ஆசை
நல்லதோரு வாழ்வை தொலைத்து விட்டாய்
வந்தவர் எவரும் தங்கியதில்லை
தத்துவம் அதனை மறந்து விட்டாய் - என்னதான்

ஊருக்கு நன்மை செய்யும் உயர்ந்தவனாய் மாறிவிடு
உண்மை அன்பு உள்ளம் கொண்ட உத்தமனாய் ஆகிவிடு
சொந்தங்கள் யாவும் சுற்றங்கள் யாவும்
உன்புகழ் தானே பேசிவிடும்
நல்லவர் சொல்லை கேட்டு நீ திருந்தினால்
உந்தனின் வாழ்வுக்கு அர்த்தம் வரும் -என்னதான்

ராகம்: தேஷ
வரிகள்: ஜெயக்குமார்

விரல்கள் எழுத மறந்த கவிதை
விழியில் பார்க்கிறேன்
வீணை எழுப்ப மறந்த ஒலியை
குரலில் கேட்கிறேன் - உந்தன்
குரலில் கேட்கிறேன்

இயற்கை விரித்த பசுமை உந்தன் இனிய பார்வையில்
இதயம் நிறைந்த இன்பம் உந்தன் இனிய வார்த்தையில்
தொடர்ந்து வந்த துன்பம் ஏனோ மறந்து போனது
நீ தொட்ட போதே புதிய வாழ்வு தானே தோன்றுதே

விரல்கள்

சிரித்துப் பழகி மனதைப் பறிக்கும் அழகு உருவமே
எனக்கு மீண்டும் திரும்ப வேண்டும் அந்த இழமையே
குழந்தைப் பருவம் இனிமை கலந்த அன்புச் சோலையே
நினைத்துப் பார்க்க நெஞ்சம் நிரம்பும் இன்ப ஆசையே

விரல்கள்

ராகம்: சிவரஞ்சனி
வரிகள:; சபா அருள்சுப்ரமணியம்

கார்மேகம் வருமென்று
காத்திருந்த எங்களுக்கேன்
போர்மேகம் வருகின்றது
புதுப்பயத்தைத் தருகின்றது !

குண்டுபட்டுக் கண்முன்னே
கோரமாக மடிந்தவரைக்
கண்டபயம் வந்தெம்மைக்
கதிகலங்க வைக்குதையா !

செல்லடித்துக் குண்டெறிந்து
சீரழியும் தமிழினத்தின்
அல்லலுக்குக் குரல்கொடுக்க
அவனியில்யார் முன்வருவார் ?

வீடிழந்து நாடிழந்து
வீதிவீதி யாயலைந்து
வாடியெங்கும் அகதியென்று
வாழுமிந்த வாழ்வெதற்கு ?
நாளையென்ன நேருமென்று
நாளையெண்ணி வாடுகின்றோம்
வேளைவந்து எங்களுக்கோர்
விடியலிங்கு கிட்டிடுமோ ?

தொல்லையின்றி வாழுதற்கும்
சுதந்திரமாய் ஆளுதற்கும்
நல்லதொரு தலைமைபெற்றோம்
நமதுமண்ணை மீட்டெடுப்போம் !

ராகம்: சாருகேசி
வரிகள்: சேரன்

தனிமையான இதயமொன்று
இனிமை வேண்டி தவிக்குதே
வெறுமையான பகலில் ரண்டு
கிளிகள் கூடத் துடிக்குதே - தனிமையான

கனிந்த காதல் நினைவினாலே
வாழ்க்கை எங்கும் விரியுமே
மனித வாழ்வே புனிதமென்று
மனங்கள் இன்று ஆடுமே - தனிமையான

மனசும் ஈரம் இதழும் ஈரம்
மறந்த மோகம் மீளுமே
கனவின் வேகம் காற்றை மீறும்
காதல் என்றும் மாயமே - தனிமையான

ஒளியின் சிறகில் இரவின் வண்ணம்
அழகு எழுதும் காவியம்
வெளியில் ஆடும் விளக்கின் மீதில்
புதிய பாடல் பிறக்குமே -தனிமையான

ராகம்: சாருகேசி
வரிகள்: கலைவாணி ராஜகுமாரன்

மழை என்றழைக்காதே... அன்பே
காலம் தவறி பொழியும் என்னை
மழை என்றழைக்காதே...
இலைகள் எல்லாம் உதிரும் காலம்
பறவை உனக்கேன் என்மேல் மோகம்
மழை என்றழைக்காதே...

கடலில் நிலவு சுடரும் அழகில்
கவிதை நதியில் கரையும் பொழுதில்
இசையில் இழைந்து நெகிழும் தருணம்
இதயம் உடைந்து சிதறும் வலியில்
தொலைவில் இருந்து அணைத்தால் போதும்
தொடரும் நினைவாய் நிலைத்தால் போதும்
இலைகள் எல்லாம் உதிரும் காலம்
பறவை உனக்கேன் என்மேல் மோகம்
(மழை என்றழைக்காதே...)

தனிமைச் சிறையில் பலநாள் கிடந்தேன்
இனிமை உலகம் எழு நீ என்றாய்
வெறுமை நிரப்பும் வித்தை கற்றாய்
அருமை என்றேன் இணைவோம் என்றாய்
கரைக்கு அலைகள் சொந்தம் இல்லை
கனவின் விடுதி விழிகள் இல்லை
இலைகள் எல்லாம் உதிரும் காலம்
பறவை உனக்கேன் என்மேல் மோகம்
(மழை என்றழைக்காதே)

மேகம் போல என்னைக் கடந்தே
போகும் ஒருநாள் வரும் என் அன்பே...
தேகம் கூடும் காதல் தேயும்
மோகம் தீர்ந்தால் விலகி ஓடும்
வாழும் காலம் வரையும் காதல்
வாழ பிரிந்தே எரிவோம் வருவாய்...!
இலைகள் எல்லாம் உதிரும் காலம்
பறவை உனக்கேன் என்மேல் மோகம்
(மழை என்றழைக்காதே)

ராகம்: 
வரிகள்: மைதிலி

தென்னம்பூ வாசனையும் தேர்ந்தெடுத்த கவிதைகளும்
முன்னம் நூறாண்டு வாழ்ந்த முன்னோரின் நினைவுகளும்
கட்டிவைத்த பாடல்களும் பழங்கனவுகளின் தேடல்களும்
கொட்டிவைத்த கலை முழுதும் எம் குரல் தரும் குளைவுகளும்
நெட்டுயிர்க்கும் மரங்கள்தோறும் நீண்ட எம்புனைவுகளும்
நீரடித் தடங்கள் எல்லாம் எம்நினைவுகளின் புதைவுகளும்
இத்தனையும் துறந்து வந்தோம் ஏழுமலைக் கடந்து சென்றோம்
எம்இனிய திருநாளே இதைத்திருப்பி தருவாயா?

காலைவேலைகளில் கறந்த பால் குடம்தழும்பும்
கடும்பனியில் காலைகளின் கழுத்து மணி ஓசை மங்கும்
கத்திச் செல்லும் காக்கை கூட்டம் கனவுகளை பரிசளிக்கும்
எம்கலடித் தடங்கள் மீது கடும்வெயி;ல் உறைந்து போகும்
ஒற்றைநிறைப் பூவரசு ஒளிர்மஞ்சள் மலர்கள் சிந்தும்
ஒய்யார குயிலினமோ ஒன்றிசைந்து பாட்டியற்றும்
இத்தனையும் துறந்து வந்தோம் ஏழுமலை கடந்து சென்றோம்
என்னருமை திருநாளே இதைத் திருப்பி தருவாயா?

பனைமரங்கள் நிறைந்த மண்ணில் பகலிரவாய் பாடுபட்டோம்
பவளமல்லி மலர்வினிலே பசித் தூக்கம் மறந்திருந்தோம்
வயல்வெளியின் வனப்பினிலே வலிகளையும் பொறுத்திருந்தோம்
வசந்த காலம் வரும்போதெல்லாம் வரவேற்க காத்திருந்தோம்
ஒற்றைதிறை ஒளிர்வினிலே எம் ஊர்முழுதும் நனைந்திருக்கும்;
ஊளையிடும் நாய்களிர்க்கெம் ஊர்சேதி தெரிந்திருக்கும்
இத்தனையும் துறந்து வந்தோம் ஏழுமலை கடந்து சென்றோம்
இன்றைய திருநாளே இதைத் திருப்பி தருவாயா?

கடற்கரையில் நாம் பதித்த கால் தடங்கள் மறைந்திடுமோ
காதல் கொண்டு நாம் அலைந்த காலங்கள் மறந்திடுமோ
காற்று வெளியினிலே எம் கனவுகள் கலைந்திடுமோ
காத்திருந்த நாட்கள் எல்லாம் கானலுல் தொலைந்திடுமோ
பூட்டி வைத்த கடவுள் எல்லாம் புதையுண்டு போயினரோ
புன்னகைக்கும் முகங்களெல்லாம் புழுதியிள் கரைந்தனவோ
இத்தனையும் துறந்து வந்தோம் ஏழுமலை கடந்து சென்றோம்
எம்புதிய திருநாளே எதைத்திருப்பித் தருவாய் சொல்?